Sztuki ognia nie da się opanować do końca. Ciągle niesie ona nowe niespodzianki. Ja też czegoś nowego się uczę, z dnia na dzień zdobywam nowe doświadczenia i tak będzie chyba dopóty, dopóki będę tworzył.“
Eugeniusz Niemirowski
(cytat za: Paweł Śliwko, “Eugeniusz Niemirowski - artysta europejski”, “Głos Bolesławca” 1996 r.)
Eugeniusz Niemirowski urodził się we Lwowie. Po II wojnie światowej osiedlił się we Wrocławiu. Tam rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w pracowniach malarstwa prof. Leona Dołżyckiego i prof. Marii Dawskiej. Jednak w trakcie nauki zmienił kierunek i w 1953 r. uzyskał dyplom na Wydziale Szkła i Ceramiki. Jeszcze jako student został członkiem Związkiem Polskich Artystów Plastyków. Od 1965 r. należał do kolektywu artystycznego „Grupa 8″. W latach 70. postanowił zmienić swoje życie, porzucił Wrocław i przeniósł się do Parzyc w gminie Nowogrodziec, gdzie wykupił budynki po starej elektrowni wodnej i zamienił je na pracownię ceramiki unikatowej.
Artysta sam zajmował się wszystkimi etapami powstawania ceramiki, od przygotowania mas i szkliw przez projektowanie i wykonywanie form, ich dekorowanie i szkliwienie aż po wypał. Znany był przede wszystkim z wytwarzania artystycznych przedmiotów użytkowych, takich jak wazony, talerze, czarki i rozmaite pojemniki, o uderzających prostotą kształtach. Niepowtarzalny charakter nadawał im przez nanoszenie dekoracji w postaci malatury lub reliefu zestawionych z rozmysłem z gładkimi powierzchniami, często na zasadzie kontrastu kolorystycznego. Najczęściej stosował motywy roślinne i zwierzęce, a także sceny rodzajowe z postaciami w stylizowanych strojach ludowych. Dekoracje te często układały się w krótkie cykle tematyczne, takie jak „rycerze” czy „muzykanci”. Osobną grupę prac stanowią naczynia, w których głównym nośnikiem wartości estetycznych są autorskie szkliwa o zróżnicowanej kolorystyce, fakturze i połysku.
E. Niemirowski dał się również poznać jako twórca oryginalnych płaskorzeźb i reliefowych kafli ceramicznych. Jego dorobek obejmuje także pełnowymiarowe rzeźby i wyrafinowane kolorystycznie obrazy na płótnie, które jednak rzadko prezentował na wystawach.
Prace E. Niemirowskiego były wystawiane na wystawach indywidualnych we Wrocławiu, w Bolesławcu, Jeleniej Górze, Sztokholmie, Dreźnie, Semily (Czechosłowacja). Artysta brał także udział w wystawach zbiorowych w Bolesławcu, Wrocławiu, Warszawie, Jeleniej Górze, Wałbrzychu, Olsztynie i Dreźnie. Za swoją twórczość otrzymał wiele wyróżnień i nagród.
Ceramika E. Niemirowskiego trafiła do zbiorów muzeów w Bratysławie, Berlinie i Bolesławcu oraz prywatnych kolekcji w Polsce, Czechach, Francji, Belgii, Rosji, Niemczech, Kanadzie i USA.
W 1983 r. w pracowni w Parzycach gościła znana polska fotograficzka Zofia Rydet, która w ramach projektu „Zapis socjologiczny” podróżowała po Polsce, fotografując ludzi we wnętrzach ich domów lub w miejscach pracy. W archiwum Zofii Rydet (zofiarydet.pl) można odnaleźć kilka zdjęć z tej wizyty.
Zapraszamy również do zapoznania się z katalogiem wydanym w 1983 r. przez Biuro Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze przy okazji wystawy prac E. Niemirowskiego.
(info: Muzeum Ceramiki)