Ulubionym miejscem spacerów mieszkańców Bolesławca był Las Miejski (Stadtforst Zeche), położony na południe od miasta, przy drodze do Lwówka Śląskiego. Swoją nazwę „Kopalnia” (Zeche) zawdzięcza informacjom kronikarskim, według których w rejonie tym w XIII w. wydobywano złoto. Do lasu prowadziła aleja obsadzona szpalerami lip. Znajdował się przy niej głaz narzutowy, zwany kamieniem Opitza, na którym zgodnie z legendą poeta, jako młodzieniec, miał pisać swoje wiersze. W 1849 r. kamień wysadzono w czasie poszerzania drogi, a mieszkańcy, dla upamiętnienia tego miejsca, w 1852 r. posadzili dookoła uratowanych fragmentów głazu trzy dęby, pod którymi ukryto butelkę zawierającą krótką biografię poety, kilka informacji historycznych o mieście oraz poemat autorstwa dr Eschenbacha poświęcony Opitzowi. Przy alei znajdowała się też willa „Schönbrunn”, którą wybudował w 1871 r. dyrektor teatru Schiemang. Obok willi powstał staw, w którym hodował ryby przyrodni syn właściciela willi von Rohrscheidt. W XX w. budynek należał do miasta. Mieszkali w niej m.in. graf zu Münster (wg wzmianek z 1910 r., 1913 r.) oraz miejski radca ds. leśnictwa Heinrich Dittmar (1924 r.). W 1935 r. mieściło się w niej biuro budowy autostrady (Baubüro der Reichsautobahn). Nieco bardziej na południe, w pewnej odległości od drogi, w 1908 r. wybudowano pawilon dla chorych na gruźlicę. Początkowo służył pacjentom dorosłym, a od 1912 r. leczono w nim dzieci. W 1922 r. obiekt przekształcono w tzw. „szkołę leśną”, będącą oddziałem szkoły specjalnej (Waldschule für die Hilfsschüler).
W 1874 r., z inicjatywy Towarzystwa Karkonoskiego (Riesengebirgsverein) i fotografa Eduarda Scholza, wytyczono w Lesie Miejskim aleje spacerowe, postawiono ławki oraz wykopano nieduży staw z umieszczoną pośrodku małą wysepką. Wybudowano też widoczne z drogi kamienne schody liczące 67 stopni, prowadzące na szczyt wzgórza, na którym zamierzano wybudować malownicze ruiny. Aby upamiętnić zasługi Eduarda Scholza dla upiększania tej części miasta, w 1892 r. odsłonięto monument w formie granitowego głazu, wykonany przez firmę Zeidler & Wimmel. W 1874 r. spiętrzono przepływający przez las potok zwany Złotym lub Leśnym (Goldbach / Försterbach) i utworzono zbiornik, przy którym przed 1884 r. wzniesiono restaurację Leśny Zamek (Waldschloss). Położona w pobliżu leśniczówka została zbudowana przed 1914 r. W Lesie Miejskim znajdowały się też inne atrakcje. W 1905 r. wykonano ozdobne wejście do sztolni, które miało przypominać o funkcjonujących w tym miejscu w czasach średniowiecza kopalniach złota. Nad wejściem umieszczono cytat szwajcarskiego poety Gottfrieda Kellera: „Głębię życia, ogrom świata, ojczyzna w sobie kryje” (Des Lebens Tiefen, die weite Welt, Die Heimat in sich verschlossen hält.). Kolejną atrakcją był utworzony w 1912 r. amfiteatr leśny, położony w zachodniej części kompleksu. Naturalne tło dla sceny tworzyła panorama miasta z trzema wieżami. Po powstaniu amfiteatru, na życzenie mieszkańców, grano w nim wiele sztuk. W późniejszych latach w okresie letnim scena służyła do prezentacji spektakli przygotowanych przez uczniów gimnazjum.
Po zakończeniu I wojny światowej pojawił się pomysł ustawienia na szczycie kamiennych schodów pomnika poświęconego poległym żołnierzom. Konkurs na jego projekt ogłoszono 3 stycznia 1922 r. Zwycięzcą został znany berliński rzeźbiarz Eberhard Encke. Monument w formie olbrzymiego krzyża wykonany został przez bolesławiecką firmę Zeidler & Wimmel. Znajdował się na nim wyryty miecz oraz napis: „Swym poległym bohaterom mieszkańcy Bolesławca 1914–1918” (Ihren gefallenen Helden die Bürger von Bunzlau 1914–1918). Odsłonięcia dokonano 17 grudnia 1922 r. Na pomniku nie zmieściły się nazwiska 576 poległych żołnierzy, dlatego ich biogramy ze zdjęciami zapisano w czterech księgach pamiątkowych, które przechowywano w muzeum miejskim. Obelisk został zniszczony po II wojnie światowej. W Lesie Miejskim po 1919 r. stanął także granitowy pomnik upamiętniający bolesławieckich leśników poległych w czasie I wojny światowej. Przewrócony po wojnie, został w 2018 r. odrestaurowany przez bolesławieckich harcerzy.
(info: Muzeum Ceramiki)