Odkryte baseny nad Bobrem

Lato w mieście, czyli gdzie odpoczywali bolesławianie.
Odkryte baseny (Boberwiesenbad) powstały na lewym brzegu rzeki, naprzeciwko restauracji „Szwajcarka”, w bezpośrednim sąsiedztwie kąpieliska nad Bobrem. Inwestycję rozpoczęto 12 sierpnia 1925 r., a otwarcie basenów nastąpiło 6 czerwca 1926 r. Przy budowie, prócz dorosłych robotników, pracowało także 930 młodych ludzi, którzy pomagali przy oczyszczaniu terenu w starym korycie rzeki. Nowoczesne baseny stanowiły jeden z elementów kompleksu sportowo-wypoczynkowego, zajmującego areał o powierzchni 10 hektarów. Na obszarze tym zlokalizowane były także stadion z boiskiem, bieżnia z widownią, piaszczysta plaża oraz zielone tereny do rekreacji i wypoczynku.

Baseny były czynne każdego roku od 16 maja do 15 września. Od strony miasta dochodziło się do nich kładką o szerokości 1,5 m, łączącą oba brzegi Bobru, kilkadziesiąt metrów powyżej restauracji „Szwajcarka”. Do wejścia na teren basenów, które znajdowało się od strony zachodniej, prowadziła ścieżka okalająca kompleks od południa. W pobliżu wejścia zlokalizowano sklepik, w którym można było kupić chłodzące napoje. W północnej części zespołu, na lewo od wejścia, wzniesiono budynek administracyjny z kasami, halą z przebieralniami, których było 16 oraz szatnią. Ponadto znajdowały się tam dwie sale przeznaczone dla towarzystw pływackich (każda o pow. 25 m2), pomieszczenie dla ratownika, który nadzorował cały kompleks oraz pomieszczenie do przechowywania rowerów. Kolorystykę wnętrza zaprojektował Artur Hennig, uznany artysta, wykładowca Państwowej Zawodowej Szkoły Ceramicznej w Bolesławcu. Pośrodku hali z przebieralniami, której betonowa podłoga wyłożona była kratką z drewnianych listew, znajdowała się umywalka do opłukiwania stóp. Za przebieralniami znajdowała się szatnia ze 177 wiszącymi szafkami do przechowywania odzieży.
Do obu boków budynku administracyjnego przylegały hale przebieralni grupowych o długości 17,15 m każda (jedna przeznaczona dla kobiet, druga dla mężczyzn). Wzdłuż każdej hali ustawiono ławki, pod którymi znajdowały się szafki na ubrania. W każdej hali umieszczono po 40 szafek, a ich liczbę można było zwiększyć do 78. Za budynkiem administracyjnym znajdowały się prysznice i toalety, oddzielne dla kobiet i mężczyzn. Używano w nich wodę pobieraną z małej studni przy pomocy pompy z silnikiem elektrycznym.
Część kąpielowa, z której jednocześnie mogło korzystać ok. 300 osób, składała się z trzech basenów. Główny basen pływacki miał wymiary 100x25 m. Równolegle do niego położony był zbiornik o identycznych wymiarach, przeznaczony dla nieumiejących pływać, podzielony siatką na głębszą część dla dorosłych (60x25 m) i płytszą dla dzieci (40x25 m).
Baseny były zaopatrywane w wodę z Bobru, pobieraną powyżej progu na rzece przy pomocy rurociągu o średnicy 50 cm. Głębokość wody w zbiornikach uzależniona była od stopnia jej spiętrzenia na progu. Przy normalnej wysokości wody na progu jej poziom w basenie pływackim wynosił od 1,62 do 2,75 m, w basenie dla niepływających dorosłych – 0,90 m, a w basenie dla dzieci – 0,25 m. Łączna objętość zbiorników wynosiła wówczas 6700 m3. Przy wyższym spiętrzeniu wody na progu jej poziom w każdym basenie był wyższy o 0,50 m, a łączna ich objętość liczyła 9200 m3. Woda wymieniana była co tydzień w nocy z soboty na niedzielę, w tym czasie baseny były też czyszczone. Cały proces trwał 5 godzin.
Do basenów wchodziło się po schodkach oraz przy pomocy drabinek, zamocowanych na krótszym boku. W zbiornikach umieszczone były też poręcze (w basenie pływackim przy dnie, w basenie dla niepływających dorosłych – na wysokości lustra wody). Ponadto przy basenach zainstalowano trampoliny do skoków: jedną na 3-metrowej wysokości i dwie na jednometrowej.
W 1928 r. przed otwarciem sezonu dokonano drobnych przekształceń. Wejście do kompleksu przeniesiono w pobliże kładki na Bobrze. Umożliwiło to dodatkowo wykorzystanie przebieralni pozostałych po wcześniejszym kąpielisku nad Bobrem. Teren basenów powiększono nieznacznie od strony zachodniej i postawiono zjeżdżalnię wodną dla dzieci.
W okresie powojennym ośrodek wodno-wypoczynkowy otwarto 22 lipca 1974 r. Funkcjonowały w nim 3 baseny różnej głębokości, plaże, ogródek zabaw dziecięcych, korty tenisowe, boiska do siatkówki i koszykówki oraz restauracja.
(info: Muzeum Ceramiki)