Dzisiejsze Termy Bolesławiec przy ul. Zgorzeleckiej już przed wojną były miejscem odpoczynku i relaksu bolesławian. Zachodnia, starsza część obiektu, pełniąca rolę łaźni miejskiej, została wzniesiona w 1895 r. Inwestycję wsparł bolesławiecki radca finansowy Albert Kessler, który pokrył większość kosztów budowy. Do dwukondygnacyjnego korpusu z poddaszem przylegały niższe skrzydła boczne, które skontrastowano z elewacją korpusu również kolorystycznie. Całość uzyskała wystrój klasycystyczny z elementami neorenesansu włoskiego. Na fasadzie, po bokach wejścia, powyżej okien parteru umieszczono napis: „Städtisches Bad Kesslers Stiftung” (z niem.: Łaźnia miejska fundacji Kesslera). W hallu wmurowano mozaikę z napisem „Salve” (z łac.: Witaj). W poszczególnych pomieszczeniach usytuowano urządzenia kąpielowe.
W roku 1911 Wilma Taemmer przekazała miastu, zgodnie z życzeniem swego zmarłego męża Maxa Taemmera, 150 000 marek na wybudowanie basenu krytego i sali ćwiczeń. Obiekt został dostawiony do północnej elewacji istniejącego budynku łaźni miejskiej. Ponieważ ówczesny konserwator krajowy nie pozwolił na zburzenie pozostałości po dawnych fortyfikacjach miejskich na plantach, w obręb murów obwodowych pływalni włączono XV-wieczną basztę. Basen otwarto w 1914 r.
Nowo powstała dwukondygnacyjna część otrzymała wysoki, czterospadowy, w znacznej części przeszklony dach. Do dekoracji wnętrza hali użyto kafli ceramicznych o różnych odcieniach morskiej zieleni, dekorowanych ornamentem geometrycznym i motywem wolich oczu. Całość uzupełniał zespół rzeźb podkreślających przeznaczenie obiektu, z których do dziś zachowały się jedynie niewielkie owalne płaskorzeźby wyobrażające konika morskiego i kormorana oraz monumentalne reliefy w piaskowcu autorstwa bolesławieckiej artystki Jenny Bary-Doussin, rozdzielone napisem o treści: „Kommt und eilt nach der Stätte, die ein Freund euch hat bereitet, dass nach herrlicher Erquickung krafterfüllt ihr weiter schreitet” (z niem.: Przybywajcie, śpieszcie do tego miejsca, które przyjaciel wam przygotował, abyście po wspaniałym pokrzepieniu, pełni sił mogli dalej iść). Środkową część hali zajmował basen o wymiarach 20 x 10 m. Od północnej i zachodniej strony otaczała go galeria z ozdobną balustradą. Antresolę i przestrzeń pod nią przeznaczono na szatnie. W dolnej części znalazły się także natryski oraz zaplecze sanitarne. W obiekcie urządzono ponadto salę do ćwiczeń rehabilitacyjnych i rzymską łaźnię parową.
Miejskie Zakłady Kąpielowe kilkakrotnie przebudowywano: w l. 30. XX w., po II wojnie światowej, w l. 80. i 90. XX w. W l. 2013-2015 przeprowadzono kompleksową rewitalizację obiektu, po której obiekt uzyskał funkcję miejskiego SPA.
Więcej informacji o historii obiektu można znaleźć w artykule Anny Bober-Tubaj i Agaty Bojanowskiej Historia bolesławieckich Term (dawnych Zakładów Kąpielowych) („Rocznik Bolesławiecki 2015”, s. 103-105)
(info: Muzeum Ceramiki)