Zamek książęcy, posiadający średniowieczną genezę położony był po pd.-zach. stronie miasta, w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Miał charakter obronny dzięki kamiennym murom, sprzężonym z systemem umocnień miejskich i stawowi, który otaczał go z trzech stron.
Z planu z 1744 r., przechowywanego w Instytucie Herdera do Badań Historycznych nad Europą Środkowo-Wschodnią w Marburgu, odczytać można, że było to założenie na planie podkowy z dziedzińcem od strony północnej. W 1504 r. założenie zostało oddzielone od miasta murem, bramą i mostem zwodzonym. Od południowego wschodu budowli broniła kamienna wieża, której budowę ukończono w 1592 r. Pod koniec XVI w. w zamku wybudowano stajnie, dokonano remontów wodociągów, wybrukowano dziedziniec, a dach wyłożono niepalnym materiałem. W 1620 r. miasto odkupiło zamek, a w 1639 r. pokoje zamkowe przystosowano na salę modlitw dla ewangelików. Obiekt został zniszczony w 1642 r. przez wojska szwedzkie dowodzone przez gen. Torstenssona. Na jego miejscu w l. 1752-1756 wzniesiono kościół ewangelicki (obecnie kościół katolicki pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy).
Władzę na zamku w imieniu księcia sprawował sędzia dworski, mający uprawnienia kasztelana. Między nim, a władzami miejskimi często dochodziło do sporów o kompetencje sądownicze, bramę i lenna zamkowe. W zamkowej zbrojowni przechowywane były katapulty, łuki, kusze, lance, tarany, proce, oszczepy, buzdygany i zatrute strzały. W zamku gościło wiele znamienitych osób. Zatrzymywali się w nim królowie Ferdynand I, Maciej II, Fryderyk V i Franciszek I, książę brzeski Jerzy II, książę brzeski Fryderyk III, książę Karol Oleśnicki, a także jeden z głównych dowódców wojny trzydziestoletniej Albrecht von Waldstein. W 1394 r. na zamku zmarł książę głogowski Henryk VII.
Post z cyklu „Bolesławieckie ciekawostki” został przygotowany we współpracy Muzeum Ceramiki i Miejskiej Biblioteki Publicznej – Centrum Wiedzy.
(info: Muzeum Ceramiki)